Waarom de herplaatser? Omdat ik begaan ben met de herplaatser.
Dit kan een hond uit het buitenland zijn die geadopteerd wordt, het kan een hond uit het asiel zijn, het kan een hond zijn die particulier is herplaatst, via de fokker en ga zo maar door. Het zijn honden die al wat mee hebben gemaakt, die niet als pup bij je zijn gekomen.
Ik ben begaan met beide kanten, zowel met de hond als met de baas. Omdat ik weet hoe moeilijk het soms kan zijn, hoeveel invloed anderen op je kunnen hebben, dat de adviezen je om de oren kunnen vliegen. Met of zonder oordelen. En dat jij er dan nog altijd alleen voor staat. Samen met jouw hond.
En je gaat voor je hond. Je houdt van je hond. Je wilt het beste voor je hond.
Een hond uit het buitenland
We weten bij honden uit het buitenland niet wat ze hebben meegemaakt. Het kan zijn dat ze zonder moeder zijn opgegroeid, geen contact met andere honden hebben gehad (ook niet geleerd hebben van andere honden), beperkt menselijk contact hebben gehad doordat ze op straat werden weggejaagd of in een shelter hebben geleefd, slecht gesocialiseerd zijn met wegen, verkeer, stadsgeluiden. Niet aan een lijn hebben gelopen, niet of juist wel konden vluchten of vechten als ze het nodig vonden. Sommige zijn mishandeld of aangereden. Andere zijn erg ziek geweest en op sterven na dood. Vaak hebben ze een strijd moeten leveren om te overleven. Maar ook niet altijd. Wel zijn ze allemaal op enig moment gered door iemand die hen een beter leven wilde geven.
Bijzonder is dat ongeacht wat veel honden ook hebben meegemaakt, ze diep in hun hart het vertrouwen in de mens niet zijn verloren. Als wij hen de juiste voorwaarden bieden en een goede start maken, zullen ze dat vertrouwen weer vinden en kan er een diepe band tussen mens en dier ontstaan.
Niet elke hond heeft veel meegemaakt, niet elke hond heeft een trauma opgelopen, niet elke hond heeft moeten vechten voor zijn leven…. Maar wel elke hond die uit het buitenland naar hier komt om bij vreemde mensen te gaan wonen, in een huis, in een omgeving waar alles nieuw is, maakt een grote verandering door. Voor de mens staat een verhuizing immers niet voor niks in de top drie van meest stressvolle factoren in ons leven. Voor een hond is het niet anders. Zo’n grote verandering alleen al heeft een grote impact op de gemoedstoestand en het gedrag van een hond.
Ik heb zelf drie honden uit het buitenland. Ze hebben allemaal hun eigen gevulde rugzakje. De ene wat groter dan de ander. Ook alle drie op andere vlakken. Loeki heeft in een dodingsstation gezeten. Stemverheffing, snellere bewegingen waren heel heftig voor haar. Fysiek contact was een no go. Ze heeft heel lang op grote afstand van ons gelegen, opgekruld in een hoekje. JB is met 4 weken op straat gevonden, zonder moeder, zonder broertjes of zusjes. Hij is nogal grenzeloos, heeft nooit geleerd wat beheersing is, heeft geen duidelijke begrenzing gehad. Rakker was een hele sociale hond, echt een terrashond uit Griekenland. Hij ging zeer zelfstandig zijn eigen gangetje, had ook geleerd om achter paarden en reeën aan te gaan. Ik vind het belangrijk om ze te begrijpen, te kijken wat er gebeurt, hoe ze reageren, waarom ze zo reageren. Is er angst? Of is het meer boosheid, frustratie? En waar komt dat vandaan. Waar ligt de oorzaak en hoe kan ik die zachter maken, zodat mijn hond vanuit meer zelfvertrouwen kan gaan reageren. Ik kijk niet alleen naar het gedrag, maar vooral naar de emotie die dit gedrag veroorzaakt. Pas dan kan ik ze goed begeleiden. En daar wil ik jou ook graag bij helpen.
