Laat me even
Je hebt me eerst gelaten
In mijn eigen holletje
Bijkomend van alles
Je hebt niets geëist
Je vroeg af en toe wat aan me
Maar ik twijfelde vaak
Wist het gewoon even niet
En je hebt dat gelaten
Ik voelde me de eerste weken zo verdwaald
Was alles zo kwijt
Ik kon je niet eens observeren
Mijn eigen wereldje was meer dan genoeg
Je hebt me gelaten
Keuzestress
“Ik kreeg van alle kanten het advies om een lange lijn voor Chico te kopen, want dan kan hij zelf keuzes maken. Dat zou goed zijn voor zijn zelfvertrouwen.”
“Ja…?”, reageer ik uitnodigend, want ongetwijfeld komt er een ‘maar’.
“Nou, het werkt voor geen meter. Ik heb nu helemaal geen contact meer met hem. Hij gaat volledig zijn eigen gang. Hij blaft steeds meer naar andere honden. Laatst pakte hij bijna een fietser die achter hem langs reed toen hij stond te snuffelen. Nu zeggen mensen weer dat ik hem juist kort moet houden… Ik weet het niet meer…”
Geef het tijd
“Het lijkt wel alsof hij buiten een heel andere hond is, totaal geen contact mee te krijgen.” Ze kijkt verdrietig naar de hond, die zich van geen kwaad bewust languit op de bank ligt.
Ze heeft de hond nu 5 maanden. Robbie komt uit Roemenië en er was haar verteld dat hij heel zachtaardig, sociaal en goed met andere honden was. Dat klopt, was. Hier en nu is hij dat niet. Er was haar ook verteld dat hij gek was op knuffelen. Hij kwam naar je toe en wilde heel graag geaaid worden. Dat is nu anders.
Te veel
“Ik weet dat ik hele korte rondjes moet lopen en steeds hetzelfde rondje. Dat doe ik ook en dat gaat nu goed. Vier keer per dag, dan went hij er tenminste snel aan.”
Ik kom binnen en zie verderop een hond in de mand liggen, grote ogen, zijn kop steeds wegdraaiend, niet opstaan, wel duidelijk erg verontrust door mijn aanwezigheid.
Het rugzakje
“Honden uit het buitenland hebben altijd een rugzakje.”
In mijn beleving heeft iedereen een rugzakje. Daar is toch niks mis mee? Je kunt mij niet vertellen dat je nog nooit iets vervelends hebt meegemaakt. Iets wat je heeft geraakt, heel diep van binnen. Waarbij je voelde dat de wereld even stil stond, zo gekwetst was je. Of iets waarbij je oren suisden, zo boos was je. Of iets waarbij je in de aarde wilde verdwijnen, zo’n pijn deed het.
Uit de weg gaan
“Er werd me geadviseerd door te lopen, haar te laten zien dat het niet eng is. Dat ze er dan aan zou wennen en niet meer zo bang hoeft te zijn”.
Ze kijkt me niet aan. Haar hond staat op afstand naar me te blaffen, gromt af en toe. “Dit doet ze ook sinds kort naar bezoek”. Ik zie haar twijfel en verdriet. Dit is voor nu te veel. Ik vraag haar naar Donny te gaan, haar gerust te stellen en even een momentje voor zichzelf te hebben. Samen met haar hond.
Minder is Meer
“We doen echt niet veel’, zegt ze als we binnen zijn. “Maar alles lijkt steeds erger te worden. Ze wordt steeds onzekerder buiten, schrikachtiger. En ze gaat nu ook binnen blaffen, reageert op elk geluidje.”
De hond in kwestie is nu ruim een half jaar in Nederland en mijn hulp werd ingeroepen, omdat het baasje met de handen in het haar zit. De hond die vrijwel meteen na aankomst al volgzaam was en met niets moeite scheen te hebben, is een ‘hond met ongewenst gedrag’ geworden. Ik kom dit heel vaak tegen en wil het volgende graag nog een keer aankaarten, omdat het zo fijn zou zijn als je samen van begin af aan de juiste stappen kunt zetten.
Loslopen
“Ja maar ik vind het zo sneu dat hij niet los kan lopen, lekker rennen. Hij heeft dat zo nodig?!”
Ik hoor het erg vaak. Ik kan me ook voorstellen dat mensen dit zo ervaren. Je ziet andere honden vrij en blij rennen en jouw hond kan niet los. Je gunt het jouw hond ook zo erg. Je hebt eerder een hond gehad die ‘gewoon’ los kon. Dat ben je gewend. In jouw gedachten had je een beeld van samen lekker wandelen met je hond, hij lekker los. En nu kan dat niet. Je bent zelfs een beetje bang geworden. Dat jouw hond een andere hond zal bezeren. Achter een jogger aan zal gaan. Een fietser in zijn broekspijp grijpt. De wei inschiet en achter de schapen aangaat. Opeens schrikt en van je wegrent.
Vertrouwen
Ik denk dat ik voor velen spreek als ik schrijf dat we graag een gehoorzame hond willen, een hond die op ons let en goed luistert. Maar wat is een gehoorzame hond?
Is dat een hond die direct op je commando reageert?
Een hond die braaf alles doet wat je zegt?
Ik heb het geluk een erg brave hond om me heen te hebben. Hij luistert goed, leert graag en wil alles heel goed doen. Dit was in het begin echter wel anders. Het was een zwerfhond uit het buitenland en hij ging gewoon zijn eigen gang. Hij liep de weilanden in en als ik hem riep, had hij nog net de beleefdheid om even achterom te kijken, maar negeerde mij verder volkomen. Buiten had ik totaal geen contact met hem. Hij kwam op zijn eigen tijdstip terug, als hij uit gesnuffeld was en alles ontdekt had wat belangrijk was.
Samen wandelen, jij, ik en wij
Ik had besloten met de 3 honden ergens te wandelen waar ruimte is. Belangrijk was ook dat mijn honden los konden, zodat ik mijn aandacht vrij had om samen met Happy te lopen. Ik gebruikte een 8 meter lijn, in dit geval een rollijn, omdat Happy erg heen en weer kan schieten, waardoor een losse lange lijn om zijn poten kan gaan slingeren. Hij rent namelijk door en dan vind ik dat gevaarlijk. Ik gebruik alleen een rollijn als ik met mijn aandacht volledig bij de hond aanwezig kan zijn tijdens de wandeling.
Waarom bewustwording zo belangrijk is
Tijdens de begeleiding van honden en bazen zie ik heel vaak dat de bazen een Eye opener krijgen als ze de intentie van de hond gaan begrijpen: aaaah, daarom doet mijn hond zo!
De ontspanning die daarna volgt bij zowel baas als hond is prachtig. Je ziet dat de baas de hond meer vanuit begrip en gevoel gaat begeleiden en ook weet hoe hij/zij nu kan reageren om de hond te ondersteunen, waardoor het voor de hond rustig en duidelijk wordt.
We willen graag ontspannen met onze hond wandelen, andere honden rustig kunnen passeren en geen lastig gedoe meemaken.
Help ik laat los!
Tijdens de eerste sessie zijn we meteen aan de slag gegaan met het ‘grootste probleem’: wandelen.
Lola schiet echt alle kanten op, sleept je mee, loopt op twee achterpoten om nog sneller te kunnen gaan en als het meezit joelt ze ook nog naar wandelaars, fietsers en auto’s. Een feestje… Maar niet echt.
Respect voor de bazen die het anders willen
Ik wilde mij specialiseren in het begeleiden van mensen die een hond uit het buitenland hebben geadopteerd. Waarom? Omdat deze honden in een totaal andere wereld terechtkomen, tijd en rust nodig hebben om zich te kunnen aanpassen, vaak een rugzak hebben en de baas niet altijd weet hoe hij dit goed kan begeleiden.
Maar ik kom erop terug. Elke hond kan een rugzakje hebben/krijgen. Ook de schattige pup die je in Nederland haalt bij een kennis die een nestje heeft. Of de hond die je bij een erkende fokker koopt. Of de hond die je uit het plaatselijke asiel haalt, met alle informatie erbij en waarop je goed voorbereid denkt te zijn.
De logeerweek van Happy bij ons
Happy kwam een week bij ons logeren. Ook voor mij best een beetje spannend. Hij is hier wel eerder geweest, maar dan met zijn baasje. Wat gebeurt er als hij alleen in mijn roedel komt? Wordt het mens-contact dan minder, ben je hem kwijt? Gaat hij zich erg richten op Rakker en Loeki? Hij leeft nu samen met een mens, niet met andere honden. Hij is wel erg op honden gericht, ziet ze al in de verte, reageert er sterk op, zij reageren ook op hem. Maar spreekt hij de hondentaal goed? Of is hij nog zo puur in zijn reacties dat mijn honden misschien overdonderd zijn? Gaat hij zich volledig op mijn honden richten of blijft er verbinding met mij, samenspel?
De eerste dag hier in huis
Happy kwam in de namiddag bij ons. Ik haalde hem op en na een korte wandeling met de drie honden gingen we gevieren de auto in. Deze auto was nieuw voor Happy, en dit gaf stress. Hij ging plat op de achterbank liggen, hijgen en keek niet op. Rakker zat naast hem en hield gepast afstand. Het was een uurtje rijden, dat vond ik te lang voor Happy. We zijn halverwege gestopt en zijn een stukje gaan lopen, ergens op rustige zandpaden. Happy aan een lange lijn en gaan, gewoon gaan. Hij mocht zijn ding doen, samen met Rakker en Loeki, want gosh wat was dit allemaal spannend voor hem. Met het ‘laten gaan’ gaf ik hem ruimte om de spanning uit zijn lijf te krijgen.
De eerste nacht bij jou, waar slaap ik?
Mijn honden slapen bij mij op de slaapkamer, ieder op hun eigen plek. Ik had voor Happy ook een plek gecreëerd. Hij mocht op een kussen van Rakker slapen. Hij was eerder ook al eens boven geweest, maar nog niet op mijn slaapkamer. Ik zag aan zijn lopen, heen en weer op de overloop, het liefst weer naar beneden willen, dat hij het spannend vond. Hij vergat ook te snuffelen. Rakker en Loeki liepen gewoon mee de slaapkamer in. O jee goed bij hun blijven, en hup hij ging met een sprintje mee. Dat was te snel. Hij wilde er direct weer uit, terug naar de overloop.
Echt, mag ik bij jou op de bank?
Bij mij mogen de honden geheel vrijblijvend op de bank, naar eigen keuze. Happy mag bij zijn mens niet vrijblijvend op de bank. Hij is hier eerder geweest, samen met zijn mens en heeft toen al ontdekt dat je hier op de bank kunt kruipen als je dat wilt. Leuk genoeg doet hij dat niet zomaar. De eerste dag is hij dan ook niet op de bank geweest, terwijl Rakker en Loeki voluit liggen te ronken op de bank, in het zonnetje :).
Ja ik blaf, kom je me helpen?
Ik ben me een paar keer wezenloos geschrokken. Happy kan keihard blaffen (vooral als hij schrikt) en dat gebeurde o.a. als er een auto tegenover mijn huis werd geparkeerd én er ook nog eens mensen uit kwamen. Happy was, toen hij gevonden werd en naar Nederland kwam, extreem bang voor mensen. Dus mensen die vlak bij het huis uitstappen zijn nog even spannend en kúnnen mensen zijn die hierheen komen.
Bankhangen doe je samen
Groeien als groep – Leren van elkaar
In het begin had Happy er moeite mee om lekker zelfverzekerd van de woonkamer naar de keuken te lopen. Of van de keuken naar de bijkeuken. Dit zijn namelijk deuropeningen en dus versmallingen van de ruimte. Hij had een paar keer meegemaakt dat Rakker hem daar corrigeerde toen hij pompeus tegen Rakker opliep, als hij té enthousiast meeging met de groep. Ook kon het gebeuren dat Loeki al in de woonkamer was, Happy naar haar toe wilde, vanuit de keuken een spurt nam en daarbij Rakker bijna omver liep. Dat pikt Rakker niet. Hij pikt heel veel. Maar dat drukke gedrag, als een kip zonder kop rondlopen, daar houdt hij niet van.
Kopieergedrag
Wat doe jij? Dan doe ik het ook.
Ik vind het geweldig om de honden om mij heen te observeren. De interactie te zien, wat ze samen ‘bepraten’, wat ze allemaal doen om iets voor elkaar te krijgen, hoe ze uitdagen en de uitdaging nonchalant weer los kunnen laten, hun houding daarna, en het verschil in communicatie onderling. Het kopieergedrag vind ik een klasse apart. Oh wat is dat geweldig om te zien. De één ziet iets bij de ander, gaat meedoen, en het leuke is dat het iets kan zijn wat een andere hond eerder totaal niet interesseerde. Het is zo eigen, zo per hond verschillend.
Ontmoeting met andere honden
Happy kwam hier logeren. Ik vind het belangrijk dat een hond allereerst veiligheid ervaart in zijn omgeving. Dat is de basis. Daarna een volgende stap. Met Happy was één van die stappen het ontmoeten van vreemde honden. Hij kan dat spannend vinden. Hij uit dit door erg hard te blaffen, te trekken en een onverwachtse zwieper naar de andere hond te maken. Hier in het dorp hadden we al een paar keer honden gezien. Dat ging eigenlijk wel goed. Wel zat er dan een afstand van zo’n 8 meter tussen Happy en de andere hond. Dit was in deze situaties een afstand waarop Happy het goed aankon.
Her name is Lola
En of ze een showgirl is?
Ze is een hond uit Macedonië, gered toen kinderen met haar aan het voetballen waren. Ze was toen acht weken jong. In de shelter verpieterde ze en na omzwervingen is ze, 5 maanden oud, door Cathleen en haar man geadopteerd en verhuist naar België.
Dat is heel in het kort. En genoeg voor nu. Want Lola is Lola. En Lola is in alles vol overgave.
Wie ben jij?
Cathleen en Lola zijn gearriveerd in hun vakantiewoning. Bij mijn binnenkomst schiet Lola weg. Haar hele houding is gespannen, zeer alert, klaar om verder weg te schieten bij een minste beweging van mij. En tóch wil ze heel graag dichterbij komen. We gaan zitten en Lola komt direct aan mijn schoenen ruiken. Dat vind ik een goed teken. Ik besluit haar de ruimte te geven en blijf rustig zitten.
Laat me even
Je hebt me eerst gelaten
In mijn eigen holletje
Bijkomend van alles
Je hebt niets geëist
Je vroeg af en toe wat aan me
Maar ik twijfelde vaak
Wist het gewoon even niet
En je hebt dat gelaten
Ik voelde me de eerste weken zo verdwaald
Was alles zo kwijt
Ik kon je niet eens observeren
Mijn eigen wereldje was meer dan genoeg
Je hebt me gelaten
Keuzestress
“Ik kreeg van alle kanten het advies om een lange lijn voor Chico te kopen, want dan kan hij zelf keuzes maken. Dat zou goed zijn voor zijn zelfvertrouwen.”
“Ja…?”, reageer ik uitnodigend, want ongetwijfeld komt er een ‘maar’.
“Nou, het werkt voor geen meter. Ik heb nu helemaal geen contact meer met hem. Hij gaat volledig zijn eigen gang. Hij blaft steeds meer naar andere honden. Laatst pakte hij bijna een fietser die achter hem langs reed toen hij stond te snuffelen. Nu zeggen mensen weer dat ik hem juist kort moet houden… Ik weet het niet meer…”
Geef het tijd
“Het lijkt wel alsof hij buiten een heel andere hond is, totaal geen contact mee te krijgen.” Ze kijkt verdrietig naar de hond, die zich van geen kwaad bewust languit op de bank ligt.
Ze heeft de hond nu 5 maanden. Robbie komt uit Roemenië en er was haar verteld dat hij heel zachtaardig, sociaal en goed met andere honden was. Dat klopt, was. Hier en nu is hij dat niet. Er was haar ook verteld dat hij gek was op knuffelen. Hij kwam naar je toe en wilde heel graag geaaid worden. Dat is nu anders.
Lief mens
Ik ben moe, zo moe..
Ik ben ook bang…
Je nam me in huis,
en ze hadden je verteld dat ik goed ben met kinderen, met katten.
Dat ik al goed aan de riem kan lopen,
en andere mensen vrolijk begroet.
Best wel een tijdje alleen kan zijn.
Te veel
“Ik weet dat ik hele korte rondjes moet lopen en steeds hetzelfde rondje. Dat doe ik ook en dat gaat nu goed. Vier keer per dag, dan went hij er tenminste snel aan.”
Ik kom binnen en zie verderop een hond in de mand liggen, grote ogen, zijn kop steeds wegdraaiend, niet opstaan, wel duidelijk erg verontrust door mijn aanwezigheid.
Het rugzakje
“Honden uit het buitenland hebben altijd een rugzakje.”
In mijn beleving heeft iedereen een rugzakje. Daar is toch niks mis mee? Je kunt mij niet vertellen dat je nog nooit iets vervelends hebt meegemaakt. Iets wat je heeft geraakt, heel diep van binnen. Waarbij je voelde dat de wereld even stil stond, zo gekwetst was je. Of iets waarbij je oren suisden, zo boos was je. Of iets waarbij je in de aarde wilde verdwijnen, zo’n pijn deed het.
Uit de weg gaan
“Er werd me geadviseerd door te lopen, haar te laten zien dat het niet eng is. Dat ze er dan aan zou wennen en niet meer zo bang hoeft te zijn”.
Ze kijkt me niet aan. Haar hond staat op afstand naar me te blaffen, gromt af en toe. “Dit...
Minder is Meer
“We doen echt niet veel’, zegt ze als we binnen zijn. “Maar alles lijkt steeds erger te worden. Ze wordt steeds onzekerder buiten, schrikachtiger. En ze gaat nu ook binnen blaffen, reageert op elk geluidje.”
De hond in kwestie is nu ruim een half jaar in Nederland en mijn hulp...
Loslopen
“Ja maar ik vind het zo sneu dat hij niet los kan lopen, lekker rennen. Hij heeft dat zo nodig?!”
Ik hoor het erg vaak. Ik kan me ook voorstellen dat mensen dit zo ervaren. Je ziet andere honden vrij en blij rennen en jouw hond kan niet los. Je...
Vertrouwen
Ik denk dat ik voor velen spreek als ik schrijf dat we graag een gehoorzame hond willen, een hond die op ons let en goed luistert. Maar wat is een gehoorzame hond?
Is dat een hond die direct op je commando reageert?
Een hond die braaf alles doet wat je...
Samen wandelen, jij, ik en wij
Ik had besloten met de 3 honden ergens te wandelen waar ruimte is. Belangrijk was ook dat mijn honden los konden, zodat ik mijn aandacht vrij had om samen met Happy te lopen. Ik gebruikte een 8 meter lijn, in dit geval een rollijn, omdat Happy erg heen en weer...
Waarom bewustwording zo belangrijk is
Tijdens de begeleiding van honden en bazen zie ik heel vaak dat de bazen een Eye opener krijgen als ze de intentie van de hond gaan begrijpen: aaaah, daarom doet mijn hond zo!
De ontspanning die daarna volgt bij zowel baas als hond is prachtig. Je ziet dat de baas...
Help ik laat los!
Tijdens de eerste sessie zijn we meteen aan de slag gegaan met het ‘grootste probleem’: wandelen.
Lola schiet echt alle kanten op, sleept je mee, loopt op twee achterpoten om nog sneller te kunnen gaan en als het meezit joelt ze ook nog naar wandelaars, fietsers en auto’s...
Respect voor de bazen die het anders willen
Ik wilde mij specialiseren in het begeleiden van mensen die een hond uit het buitenland hebben geadopteerd. Waarom? Omdat deze honden in een totaal andere wereld terechtkomen, tijd en rust nodig hebben om zich te kunnen aanpassen, vaak een rugzak hebben en de baas niet altijd weet hoe hij dit...
De logeerweek van Happy bij ons
Happy kwam een week bij ons logeren. Ook voor mij best een beetje spannend. Hij is hier wel eerder geweest, maar dan met zijn baasje. Wat gebeurt er als hij alleen in mijn roedel komt? Wordt het mens-contact dan minder, ben je hem kwijt? Gaat hij zich erg richten...
De eerste dag hier in huis
Happy kwam in de namiddag bij ons. Ik haalde hem op en na een korte wandeling met de drie honden gingen we gevieren de auto in. Deze auto was nieuw voor Happy, en dit gaf stress. Hij ging plat op de achterbank liggen, hijgen en keek niet op. Rakker zat...
De eerste nacht bij jou, waar slaap ik?
Mijn honden slapen bij mij op de slaapkamer, ieder op hun eigen plek. Ik had voor Happy ook een plek gecreëerd. Hij mocht op een kussen van Rakker slapen. Hij was eerder ook al eens boven geweest, maar nog niet op mijn slaapkamer. Ik zag aan zijn lopen, heen en...
Echt, mag ik bij jou op de bank?
Bij mij mogen de honden geheel vrijblijvend op de bank, naar eigen keuze. Happy mag bij zijn mens niet vrijblijvend op de bank. Hij is hier eerder geweest, samen met zijn mens en heeft toen al ontdekt dat je hier op de bank kunt kruipen als je dat wilt. Leuk...
Ja ik blaf, kom je me helpen?
Ik ben me een paar keer wezenloos geschrokken. Happy kan keihard blaffen (vooral als hij schrikt) en dat gebeurde o.a. als er een auto tegenover mijn huis werd geparkeerd én er ook nog eens mensen uit kwamen. Happy was, toen hij gevonden werd en naar Nederland kwam, extreem bang...
Bankhangen doe je samen
Groeien als groep – Leren van elkaar
In het begin had Happy er moeite mee om lekker zelfverzekerd van de woonkamer naar de keuken te lopen. Of van de keuken naar de bijkeuken. Dit zijn namelijk deuropeningen en dus versmallingen van de ruimte. Hij had een paar keer meegemaakt dat Rakker...
Kopieergedrag
Wat doe jij? Dan doe ik het ook.
Ik vind het geweldig om de honden om mij heen te observeren. De interactie te zien, wat ze samen ‘bepraten’, wat ze allemaal doen om iets voor elkaar te krijgen, hoe ze uitdagen en de uitdaging nonchalant weer los kunnen laten, hun...
Ontmoeting met andere honden
Happy kwam hier logeren. Ik vind het belangrijk dat een hond allereerst veiligheid ervaart in zijn omgeving. Dat is de basis. Daarna een volgende stap. Met Happy was één van die stappen het ontmoeten van vreemde honden. Hij kan dat spannend vinden. Hij uit dit door erg hard te blaffen...
Her name is Lola
En of ze een showgirl is?
Ze is een hond uit Macedonië, gered toen kinderen met haar aan het voetballen waren. Ze was toen acht weken jong. In de shelter verpieterde ze en na omzwervingen is ze, 5 maanden oud, door Cathleen en haar man geadopteerd en verhuist naar België.
Dat...
Wie ben jij?
Cathleen en Lola zijn gearriveerd in hun vakantiewoning. Bij mijn binnenkomst schiet Lola weg. Haar hele houding is gespannen, zeer alert, klaar om verder weg te schieten bij een minste beweging van mij. En tóch wil ze heel graag dichterbij komen. We gaan zitten en Lola komt direct aan mijn...
