Groeien als groep – Leren van elkaar
In het begin had Happy er moeite mee om lekker zelfverzekerd van de woonkamer naar de keuken te lopen. Of van de keuken naar de bijkeuken. Dit zijn namelijk deuropeningen en dus versmallingen van de ruimte. Hij had een paar keer meegemaakt dat Rakker hem daar corrigeerde toen hij pompeus tegen Rakker opliep, als hij té enthousiast meeging met de groep. Ook kon het gebeuren dat Loeki al in de woonkamer was, Happy naar haar toe wilde, vanuit de keuken een spurt nam en daarbij Rakker bijna omver liep. Dat pikt Rakker niet. Hij pikt heel veel. Maar dat drukke gedrag, als een kip zonder kop rondlopen, daar houdt hij niet van.
Rakker corrigeert mooi, vind ik. Zijn lijf wordt dan iets hoger, net alsof hij in zijn kracht gaat staan, zijn kop gaat iets omhoog en hij trekt alleen maar zijn lip op. Hij kijkt richting Happy, maar kijkt hem niet aan. Dat zou een confrontatie zijn, en dit is geen confrontatie. Dit is iets duidelijk maken naar de ander. Gaat de ander door met hetzelfde gedrag, dan komt er een grom bij. Dat was bij Happy niet nodig. Hij had bij Rakker direct door dat het menens was, geen tijd voor een spelletje of uitdagingen.
Naarmate de dagen verstreken werd het anders. Happy ging veel beter op Rakker letten, waardoor hij niet tegen hem aan knalde. Hij verhoogde zelfs zijn energie niet als Rakker nog voor hem liep (Happy kon een beetje gaan ‘duwen’). Pas als de ruimte er was nam hij een spurtje naar Loeki of mij en dan kon hij gewoon gek doen, want dan was de afstand voor Rakker voldoende.
Dit gaf Rakker vertrouwen. Je zag dat hij dag na dag meer van Happy kon hebben. Na 3 dagen was het koek en ei. Happy liep gewoon de deuropening naar de keuken in, zonder een sluipstand aan te nemen of nét in de deuropening te stoppen. Hij toonde respect naar Rakker door al een boogje in te zetten en Rakker was er volkomen ontspannen onder. Het werd zelfs nog leuker, ze liepen getweeën door de deuropening, zonder ook maar enige vorm van uitdaging of irritatie.
Doordat we steeds meer een team werden, had dit ook gevolgen voor het bankhangen. De bank is nu eenmaal een favoriete plek. En in het begin, als Rakker op de bank lag, ging Happy er echt niet bij liggen. Wat zag ik op een goede dag? Rakker lag al op de bank, ik was weggelopen en kom even later binnen… ligt Happy er naast. Ik vind dit geweldig. Happy voelde zich zo veilig en durfde nu, op gepaste afstand, naast Rakker te gaan liggen. We werden steeds meer een team, Happy hoorde er steeds meer bij. En ja, 10 minuten later… Loeki springt er bij…. Oh, dit doet iets met Happy, mooi zichtbaar op de foto. De situatie verandert, deze setting is nieuw voor Happy, even aftasten, voelen, ervaren wat mogelijk is. En hij bleef liggen :)
