Daar zat ik… op een mooie warme avond in mei, buiten op het terras, totaal ontredderd met onze hond Fenna aan mijn voeten. Fenna die we twee weken daarvoor met veel liefde hadden geadopteerd uit een Pools asiel.

Mijn grote wens om een hond uit een asiel een fijne toekomst te geven ging hiermee in vervulling. Na het overlijden van onze dertienjarige hond Pepsie kwam er een organisatie op mijn pad die honden uit Polen ter adoptie aanboden. Ik als grote hondenliefhebber dacht dat ik nu voldoende ervaring en liefde in me zou hebben om dit avontuur aan te gaan. Na uitgebreid de voors en tegens op een rijtje te hebben gezet en alle informatie omtrent de adoptie van een hond uit het buitenland te hebben gelezen, wist ik dat ik er klaar voor was.

Bernadette & Fenna

Het is juni 2018 en ik ben wanhopig. Heb er geen vertrouwen meer in dat dit nog goed komt. Ik ben een en al stress en gespannenheid. En met Asha is het niet veel anders gesteld. Het traject met Ingrid is onze strohalm. Dan heb ik alles geprobeerd wat binnen mijn mogelijkheden ligt. Zo bang dat het niet gaat lukken en ik Asha zal moeten afstaan.

Nu is het november 2019, zijn we bijna anderhalf jaar verder. En wat ziet onze wereld er een stuk zonniger uit. 16 sessies, twee volledige trajecten met Ingrid, en alles is anders!

Commando’s, roepen, lokken, duwen…. Niets werkte…. Hij ging met zijn volle gewicht tegen de muur of deur hangen en gaf niet thuis, sloot zich volledig af. Dat volledig afsluiten gebeurde ook in andere situaties waarin hij het gevoel had te worden gedwongen dingen te doen die hij niet wilde. Misschien ken je die verschrikkelijke foto’s van honden die als een hoopje ellende in een hoekje van een shelter in Roemenië of zo zitten. Die alle hoop hebben opgegeven. Het lijf is er nog wel, maar de geest is ergens anders…  Zo kon Belco er ook bij zitten.

Normaal wandelen ging eigenlijk niet meer en ook tussen de honden onderling ontstond er bonje. Naast dat ik al snel gefrustreerd raakte had ik ook veel medelijden met haar. Wat zat ze met zichzelf in de knoop. En ik ook. Nadat ik een artikel op Facebook tegenkwam van Ingrid waar zij schreef over haar eigen Sarplaninac teef Tess, heb ik contact met haar opgenomen.

Wij hebben de eerste keer twee uur aan de telefoon gezeten. Na dit telefoongesprek voelde ik me al stukken beter en had ik er weer zin in! Mijn volgende wandeling, alleen al door dit telefoongesprek, ging zoveel beter!

Ongeveer vijf jaar geleden adopteerde ik mijn eerste buitenlandse hond. Een prachtige Sarplaninac mix uit Bosnië. Na de bekende up’s en down’s die horen bij een adoptie heb ik hier een fantastische hond aan gekregen. Na verschillende opvangers en logés starten mijn zoektocht naar een tweede hond.

Onze Obi en Lea hebben we beide uit het buitenland en 9 maanden na elkaar geadopteerd. Obi is echt een reu, met een sterke eigen wil en Lea is erg schrikachtig, wil alles doen voor aandacht, maar vind het ook eng. We konden vanaf het begin merken dat er bij Lea angst in zat. In de eerste 2 jaar hebben we om de zoveel tijd verschillende hondentrainers laten komen, omdat we merkten dat we tegen verschillende dingen aanliepen. Hierbij merkten we dat er nooit een methode was die voor beide honden werkten, omdat ze zo verschillend zijn.

Marinke & Tom Back
Joost & Michelle van Lith

Een jaar geleden hebben we ons gemeld bij Ingrid in verband met onze teckel Max.

Hij is een ontzettende lieve en aanhankelijke hond. Echter als de deurbel ging of er liep iemand langs ons huis, dan was van dat lieve en aanhankelijke niets meer over.

Hij blafte dan onophoudelijk, was letterlijk en figuurlijk totaal niet meer bereikbaar. Hij stormde naar de deur als een bezetene en blafte alsof zijn leven ervan af hing. Hij verstopte zich soms zelfs tussen de fietsen, zodat we hem ook echt niet meer konden bereiken. Degene die binnen kwam werd op zo’n luidruchtige manier ‘begroet’ dat we een hele tijd niet met elkaar konden communiceren. We konden elkaar niet meer verstaan…

Op 9 juni 2018 is Drup toegekomen in Eindhoven vanuit Spanje. Hij was toen de enige hond die niet uit zijn bench durfde komen, uiteindelijk hebben ze zijn bench moeten ontmantelen. 
Toen Drup zijn riem om kreeg, ging hij plat op zijn buik liggen en dat was het. Ik heb hem naar de auto moeten dragen. Eenmaal thuis gebeurde juist hetzelfde toen hij uit de auto kwam.

Binnen bij ons was hij wel iets nieuwsgieriger en wandelde een beetje rond. Die nacht ben ik bij hem op de zetel blijven slapen (nu slaapt hij bij ons op bed maar toen dachten we nog anders). 
's Ochtends ben ik buiten geweest met Drup met stukjes vlees in mijn hand om hem zo toch een paar meter te laten stappen. Zo heb ik dat dan opgebouwd en steeds dezelfde wandeling in het parkje achter ons om Drup wat zekerder te maken.
Hij had ook enorme verlatingsangst.

Ik heb een beagle “Hummer” van nu 2 jaar. Op 1 oktober afgelopen jaar benaderde ik Ingrid voor een aantal problemen betreffende Hummer. Hij was tijdens het wandelen erg gespannen en blafte en trok constant aan de lijn. Als we een auto, fietser of wandelaars tegen kwamen, dan ging hij liggen en vervolgens als ze langs kwamen begon hij te trekken naar diegene toe en blafte. Ook als die gene al weer lang uit het zicht was, was het nog steeds blaffen en trekken en was hij ook erg in zichzelf gekeerd en gefrustreerd. Je kreeg geen contact met hem.

Ook in huis vertoonde hij wat problemen. In de avond was hij erg onbetrouwbaar en kon nog wel eens happen naar de kinderen of man. Dit was erger geworden toen hij in de vakantie naar de beagle opvang was geweest. Hij was daarna erg van slag. Kon toen ook wakker schrikken ‘s avonds en verschrikt om zich heen happen. Eventjes daarna keek hij je aan met een blik van: wat was dit nou allemaal?

Wat mij het meest aansprak aan het traject wat Ingrid geeft is dat het persoonlijk gericht is op mij en mijn hond. Pebbles, mijn hond, komt uit het buitenland. Ik ervaarde onzekerheid en angst bij Pebbles. Hij ging blaffen naar mensen als hij schrok van die mensen, hij blafte naar honden als hij aan de lijn liep en kon dan ook behoorlijk uitvallen naar andere honden, reu of teef maakte niet uit.

Ingrid heeft mij goed bruikbare handvaten gegeven waar ik mee uit de voeten kan. Ik merk dat het werkt, dus we blijven er mee bezig, we blijven oefenen en ik heb er vertrouwen in dat ik op deze manier een betere baas voor Kiiro kan zijn waardoor hij zich zekerder en veiliger voelt.

Via een vriendin kwam ik op eerst op de facebook pagina en later op de site terecht van Ingrid Timmermans – Begeleiding Baas en Hond. Wat ik las vond ik interessant. Alles benaderen vanuit de hond. Wat heeft de hond nodig……

Ik was meteen overtuigd, vooral door de manier van werken met de principes van de Bewust Leiderschap techniek. Het bij 0 beginnen en dan het stapsgewijs rustig opbouwen van het leerproces via verbinding en samenwerking. Vooral het vele doen met non-verbale communicatie en aanrakingen en dus op een zachte, rustige en geleidelijke manier samen leren, maakten dat we het halfjaartraject met beide handen/poten aan hebben gegrepen.

Dat ze bij ons bleef stond buiten kijf. Maar…we moesten wel iemand zoeken die ons kon helpen met de juiste aanpak. We hadden al gemerkt dat een strenge benadering het tegenovergestelde zou gaan betekenen. Dat was iets wat we zeker niet wilden. In Mei 2016 moesten we onze boxer van 13 ½ jaar toch nog onverwacht in laten slapen. Verdrietig, maar we troostten ons met de gedachte dat we al die jaren plezier met elkaar hadden gehad! We waren vastbesloten om geen nieuwe hond meer te nemen.

Ingrid vertelt dat in de cursus geleerd wordt om een basis aan te leggen, zodat Mack ons als betrouwbare leiders ziet en zelf niet hoeft op te treden als beschermer. De basis die er tot nu toe was, was daar simpelweg nog niet sterk genoeg voor. Mack voelde zich niet veilig genoeg en dus creëerde hij zelf de veiligheid die hij nodig had.

Mack is bij ons gekomen toen hij ongeveer 5 maanden oud was. Hij kwam uit Roemenië en kende nog helemaal niks (qua socialiseren). Eerst zijn we met hem op puppycursus gegaan en hebben daarna een ‘gewone’ cursus gevolgd om de basis te leggen. Dit verliep goed, Mack wilde graag leren. Wel viel op hoe sensitief hij is.

Ik heb geleerd hoe ik beter kan inspelen op situaties die voor onze hond bedreigend/onveilig zijn (angstig/aanvallend gedrag naar sommige vreemde honden, bang voor alles wat vreemd en nieuw is). Ik ben op een gegeven moment op zoek gegaan naar meer achtergrondinformatie over het gedrag van (getraumatiseerde) honden. Onze hond Farah komt uit Roemenië, en veel meer over haar achtergrond weten we niet. Ze was schuw en angstig toen ze bij ons kwam.

We hadden eerlijk gezegd best enige twijfel of we echt na 8 weken onze hond Saar in elke situatie zelf goed konden begeleiden, zoals Ingrid had gezegd, maar het is echt waar! We hebben enorm veel inzicht in lichaamstaal, gedrag en emoties gekregen en weten nu hoe we haar kunnen helpen om veiligheid en vertrouwen bij ons te vinden en meer vertrouwen in zichzelf te krijgen. Na 8 weken heb je echt alles in handen om volledig en vol vertrouwen zelf verder te kunnen.

In juli 2015 kwam Saar, een Bulgaars windhond-herdermixje van toen een half jaar oud, bij ons en onze twee katten Japie en Otje wonen. We konden kiezen uit een stuk of tien hondjes en Saar was het enige hondje dat geen contact met ons maakte. Dat hondje wilden we graag een gouden mandje bieden, al met in ons achterhoofd dat we daarbij waarschijnlijk hulp van een gedragstherapeut nodig zouden hebben.

Saar
Ingrid van Bezouwen – Joy en Dottie

Ik had al eerder twee hondengedragsdeskundigen ingeschakeld en was best voorzichtig, maar Ingrid is de eerste die dit voor elkaar heeft gekregen. De Bewust Leiderschap techniek werkt echt super!

Ik heb Ingrid gebeld nadat ik over haar Bewust Leiderschap techniek had gelezen op haar website, wat me erg aansprak. Joy is een hele gevoelige hond, schrikt snel, is bang voor knallen, harde geluiden, zoals onweer en vuurwerk. Ze liep altijd aan het uiteinde van de lijn, was zeer alert buiten. Ook wilde ze alles “regelen” tussen andere honden, daardoor blafte ze snel en veel. Als een andere hond maar even te druk was dan blafte ze. Dit ging mij erg irriteren en als ik andere honden aan zag komen, dan liep de spanning bij mij al op. Dit voelde Joy natuurlijk en daardoor werd zij ook gespannen.

Bernadette & Fenna

Daar zat ik… op een mooie warme avond in mei, buiten op het terras, totaal ontredderd met onze hond Fenna aan mijn voeten. Fenna die we twee weken daarvoor met veel liefde hadden geadopteerd uit een Pools asiel.

Mijn grote wens om een hond uit een asiel een fijne toekomst te geven ging hiermee in vervulling. Na het overlijden van onze dertienjarige hond Pepsie kwam er een organisatie op mijn pad die honden uit Polen ter adoptie aanboden. Ik als grote hondenliefhebber dacht dat ik nu voldoende ervaring en liefde in me zou hebben om dit avontuur aan te gaan. Na uitgebreid de voors en tegens op een rijtje te hebben gezet en alle informatie omtrent de adoptie van een hond uit het buitenland te hebben gelezen, wist ik dat ik er klaar voor was.

Het is juni 2018 en ik ben wanhopig. Heb er geen vertrouwen meer in dat dit nog goed komt. Ik ben een en al stress en gespannenheid. En met Asha is het niet veel anders gesteld. Het traject met Ingrid is onze strohalm. Dan heb ik alles geprobeerd wat binnen mijn mogelijkheden ligt. Zo bang dat het niet gaat lukken en ik Asha zal moeten afstaan.

Nu is het november 2019, zijn we bijna anderhalf jaar verder. En wat ziet onze wereld er een stuk zonniger uit. 16 sessies, twee volledige trajecten met Ingrid, en alles is anders!

Commando’s, roepen, lokken, duwen…. Niets werkte…. Hij ging met zijn volle gewicht tegen de muur of deur hangen en gaf niet thuis, sloot zich volledig af. Dat volledig afsluiten gebeurde ook in andere situaties waarin hij het gevoel had te worden gedwongen dingen te doen die hij niet wilde. Misschien ken je die verschrikkelijke foto’s van honden die als een hoopje ellende in een hoekje van een shelter in Roemenië of zo zitten. Die alle hoop hebben opgegeven. Het lijf is er nog wel, maar de geest is ergens anders…  Zo kon Belco er ook bij zitten.

Normaal wandelen ging eigenlijk niet meer en ook tussen de honden onderling ontstond er bonje. Naast dat ik al snel gefrustreerd raakte had ik ook veel medelijden met haar. Wat zat ze met zichzelf in de knoop. En ik ook. Nadat ik een artikel op Facebook tegenkwam van Ingrid waar zij schreef over haar eigen Sarplaninac teef Tess, heb ik contact met haar opgenomen.

Wij hebben de eerste keer twee uur aan de telefoon gezeten. Na dit telefoongesprek voelde ik me al stukken beter en had ik er weer zin in! Mijn volgende wandeling, alleen al door dit telefoongesprek, ging zoveel beter!

Ongeveer vijf jaar geleden adopteerde ik mijn eerste buitenlandse hond. Een prachtige Sarplaninac mix uit Bosnië. Na de bekende up’s en down’s die horen bij een adoptie heb ik hier een fantastische hond aan gekregen. Na verschillende opvangers en logés starten mijn zoektocht naar een tweede hond.

Marinke & Tom Back

Onze Obi en Lea hebben we beide uit het buitenland en 9 maanden na elkaar geadopteerd. Obi is echt een reu, met een sterke eigen wil en Lea is erg schrikachtig, wil alles doen voor aandacht, maar vind het ook eng. We konden vanaf het begin merken dat er bij Lea angst in zat. In de eerste 2 jaar hebben we om de zoveel tijd verschillende hondentrainers laten komen, omdat we merkten dat we tegen verschillende dingen aanliepen. Hierbij merkten we dat er nooit een methode was die voor beide honden werkten, omdat ze zo verschillend zijn.

Joost & Michelle van Lith

Een jaar geleden hebben we ons gemeld bij Ingrid in verband met onze teckel Max.

Hij is een ontzettende lieve en aanhankelijke hond. Echter als de deurbel ging of er liep iemand langs ons huis, dan was van dat lieve en aanhankelijke niets meer over.

Hij blafte dan onophoudelijk, was letterlijk en figuurlijk totaal niet meer bereikbaar. Hij stormde naar de deur als een bezetene en blafte alsof zijn leven ervan af hing. Hij verstopte zich soms zelfs tussen de fietsen, zodat we hem ook echt niet meer konden bereiken. Degene die binnen kwam werd op zo’n luidruchtige manier ‘begroet’ dat we een hele tijd niet met elkaar konden communiceren. We konden elkaar niet meer verstaan…

Op 9 juni 2018 is Drup toegekomen in Eindhoven vanuit Spanje. Hij was toen de enige hond die niet uit zijn bench durfde komen, uiteindelijk hebben ze zijn bench moeten ontmantelen.
Toen Drup zijn riem om kreeg, ging hij plat op zijn buik liggen en dat was het. Ik heb hem naar...

Ik heb een beagle “Hummer” van nu 2 jaar. Op 1 oktober afgelopen jaar benaderde ik Ingrid voor een aantal problemen betreffende Hummer. Hij was tijdens het wandelen erg gespannen en blafte en trok constant aan de lijn. Als we een auto, fietser of wandelaars tegen kwamen, dan ging hij...

Wat mij het meest aansprak aan het traject wat Ingrid geeft is dat het persoonlijk gericht is op mij en mijn hond. Pebbles, mijn hond, komt uit het buitenland. Ik ervaarde onzekerheid en angst bij Pebbles. Hij ging blaffen naar mensen als hij schrok van die mensen, hij blafte naar...

Ingrid heeft mij goed bruikbare handvaten gegeven waar ik mee uit de voeten kan. Ik merk dat het werkt, dus we blijven er mee bezig, we blijven oefenen en ik heb er vertrouwen in dat ik op deze manier een betere baas voor Kiiro kan zijn waardoor hij zich zekerder...

Ik was meteen overtuigd, vooral door de manier van werken met de principes van de Bewust Leiderschap techniek. Het bij 0 beginnen en dan het stapsgewijs rustig opbouwen van het leerproces via verbinding en samenwerking. Vooral het vele doen met non-verbale communicatie en aanrakingen en dus op een zachte...

Dat ze bij ons bleef stond buiten kijf. Maar…we moesten wel iemand zoeken die ons kon helpen met de juiste aanpak. We hadden al gemerkt dat een strenge benadering het tegenovergestelde zou gaan betekenen. Dat was iets wat we zeker niet wilden. In Mei 2016 moesten we onze boxer...

Ingrid vertelt dat in de cursus geleerd wordt om een basis aan te leggen, zodat Mack ons als betrouwbare leiders ziet en zelf niet hoeft op te treden als beschermer. De basis die er tot nu toe was, was daar simpelweg nog niet sterk genoeg voor. Mack voelde zich niet...

Ik heb geleerd hoe ik beter kan inspelen op situaties die voor onze hond bedreigend/onveilig zijn (angstig/aanvallend gedrag naar sommige vreemde honden, bang voor alles wat vreemd en nieuw is). Ik ben op een gegeven moment op zoek gegaan naar meer achtergrondinformatie over het gedrag van (getraumatiseerde) honden...

Saar

We hadden eerlijk gezegd best enige twijfel of we echt na 8 weken onze hond Saar in elke situatie zelf goed konden begeleiden, zoals Ingrid had gezegd, maar het is echt waar! We hebben enorm veel inzicht in lichaamstaal, gedrag en emoties gekregen en weten nu hoe we haar kunnen...

Ingrid van Bezouwen – Joy en Dottie

Ik had al eerder twee hondengedragsdeskundigen ingeschakeld en was best voorzichtig, maar Ingrid is de eerste die dit voor elkaar heeft gekregen. De Bewust Leiderschap techniek werkt echt super!

Ik heb Ingrid gebeld nadat ik over haar Bewust Leiderschap techniek had gelezen op haar website, wat me erg aansprak. Joy...