Daar zat ik… op een mooie warme avond in mei, buiten op het terras, totaal ontredderd met onze hond Fenna aan mijn voeten. Fenna die we twee weken daarvoor met veel liefde hadden geadopteerd uit een Pools asiel.
Mijn grote wens om een hond uit een asiel een fijne toekomst te geven ging hiermee in vervulling. Na het overlijden van onze dertienjarige hond Pepsie kwam er een organisatie op mijn pad die honden uit Polen ter adoptie aanboden. Ik als grote hondenliefhebber dacht dat ik nu voldoende ervaring en liefde in me zou hebben om dit avontuur aan te gaan. Na uitgebreid de voors en tegens op een rijtje te hebben gezet en alle informatie omtrent de adoptie van een hond uit het buitenland te hebben gelezen, wist ik dat ik er klaar voor was.
Wat was Fenna ontzettend welkom. De eerste twee weken gingen in een roes voorbij. Fenna was in het begin nog wat schuw en durfde niet binnen in huis te komen, dit was de eerste grote uitdaging. Na twee dagen kwam ze met behulp van veel hondensnoepjes toch voorzichtig in de gang en keuken waar ze zich nog erg afzijdig hield van ons. Ik had alle geduld en liet haar zelf het contact met ons bepalen, dit contact zocht ze na enkele dagen ook waarbij ze zich ogenschijnlijk rustig liet aaien, wat was ze lief en wat liet ze alles rustig en gewillig over zich heen komen.
Zo gingen er twee weken voorbij waarbij ze op haar eigen tempo contact met ons zocht. In die weken hebben we geen bezoek ontvangen en haar thuis zo min mogelijk aan prikkels blootgesteld. Wandelen deden we echter wel, het leek erop dat ze dit erg leuk vond, was blij dat ze mee mocht en was erg allert tijdens het wandelen. Alles leek rustig en kalm te verlopen, ik genoot enorm van haar aanwezigheid.
Tot het moment dat er een vriend van ons binnen kwam en ze enorm begon te blaffen en uit te vallen, ik stond verstijfd van schrik en had dit totaal niet zien aankomen. Toen ze enkele dagen later ook nog eens gromde naar mijn ouders voelde ik grote paniek opkomen. Hoe was dit mogelijk? Die lieve, rustige hond accepteerde geen bezoek, is dit het nu? Hoe moet dit nu verder in de toekomst? Allerlei vervelende scenario's doemden voor me op en mijn vertrouwen in Fenna was gedaald tot het nulpunt.
Ik kon alleen nog maar angst voelen en had nog maar één gedachte: "ze kan hier niet blijven". En oh..wat voelde ik me verward en schuldig bij die gedachten. Ik wist immers dat het adopteren van een hond uit het buitenland niet zomaar iets was, ik wist dat er problemen konden ontstaan, ik wist dat ik geduld moest hebben, waarom was ik er dan aan begonnen? Ik had dit kunnen wete
De oordelen naar mezelf waren niet mis, mijn schuld en schaamte gevoelens waren nog erger. Op het moment dat ik het echt niet meer zag zitten met Fenna kwam ik per toeval op de website van Ingrid Timmermans terecht, ik zal nooit meer vergeten hoeveel herkenning en opluchting ik voelde bij het lezen van haar verhalen over de adoptie van een hond uit het buitenland. Ik was dus niet de enige die tegen problemen aanliep, ik was ook niet de enige die gewoonweg nog te weinig kennis en ervaring had over de hondentaal. En na het lezen van alle ervaringsverhalen op de site van Ingrid wist ik dat ik ook niet de enige was die genoeg liefde had om dit alles alsnog te gaan leren.
Ik besloot Ingrid een mail te sturen, gelukkig kreeg ik snel bericht en niet lang daarna hebben we een hele poos aan de telefoon gesproken. Dit telefoongesprek was al zo verhelderend en gerustellend, wat was ik blij met haar begrip en luisterend oor en alhoewel ik nog enkele weken moest wachten met het starten van het traject "Bewust leiderschap" voelde ik na dit gesprek met Ingrid mijn vertrouwen in Fenna weer langzaam groeien. Ik wilde er voor gaan!
De allereerste afspraak met Ingrid was voornamelijk informatief waarbij Ingrid goed de situatie en Fenna observeerde. Fenna was volgens Ingrid een echte “binnenvetter” wat betekende dat ze zich leek af te sluiten en alles maar gewillig toestond. Fenna ging met dit gedrag ook ontzettend over haar grens en kon daardoor onverwachts met voor mij ongewenst gedrag uit de hoek komen. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk schrok van deze uitspraak, maar tegelijk was het ook heel verhelderend en werd het ook heel duidelijk waar we aan mochten gaan werken.
Conclusie van Ingrid was: "Helemaal bij het begin beginnen, en terug naar af".
Dat betekende in de praktijk vooral heel veel rust, veel slapen, weinig prikkels, hele korte wandelingen met zo min mogelijk prikkels op een rustige plek, zachte aanrakingen en heel veel observeren.
Dat leek allemaal heel eenvoudig maar het confronteerde me wel met het feit dat ik de eerste weken veel te veel van haar had gevraagd, ze daardoor overprikkeld was geraakt en moeilijk om kon gaan met spannende situaties zoals bijvoorbeeld bezoek, omdat gewoonweg de spreekwoordelijke “emmer was overgelopen”.
Was het zo eenvoudig, kon het allemaal met rust opgelost worden?
Ja, zo eenvoudig bleek het te zijn want na een aantal weken zag ik al een groot verschil en zag ik Fenna meer en meer ontspannen (dus ik ook), begon ik de signalen van stress te herkennen en wist ik door de handvaten die ik van Ingrid had gekregen hoe hiernaar te handelen. Wat heb ik tijdens de korte wandelingen met Fenna veel stil gestaan om vervolgens naast haar te gaan zitten en samen de omgeving te observeren, samen geduldig kijken en ook mijn ogen gingen hierbij open en eindelijk kon ik voelen wat het betekent voor een hond om met zoveel nieuwe prikkels om te moeten gaan.
Die momenten samen zitten werden momenten met een gouden randje en het het ontroert me nog steeds als ik daaraan terug denk.
Dat dit traject niet alleen maar om Fenna ging werd me ook steeds duidelijker. Dat ik in dit hele traject een grote beslissende rol had werd steeds helderder, want oh... wat ben ik mezelf tegen gekomen. Wat werd het me ontzettend duidelijk dat Fenna mijn spiegel is, wat liet ze mij in haar gedrag zien wanneer ik even de focus verloor, te gehaast was of spannning voelde en zo mijn rol als "Bewuste leider" even vergat.
En telkens wanneer ik het even niet zag zitten of wanneer Fenna een terugval had, was daar Ingrid die ik altijd om raad kon vragen of even kon mailen of appen, op ieder moment van de dag, dat was was een hele grote gerustelling. Wat heb ik ontzettend veel geleerd van de kennis en (praktijk) ervaring van Ingrid in combinatie met de oefeningen uit dit traject. Het mooie is dat Ingrid de oefeningen ook specifiek voor Fenna op ”maat“ maakte, alles gericht om het onderlinge vertrouwen in elkaar te versterken en mij bewust te maken hoe belangrijk het voor Fenna was/is dat ze op mijn leiding en aanwezigheid kon terugvallen.
Wat was ik intens gelukkig als een oefening goed verliep maar soms ook moedeloos als Fenna door een externe prikkel of hard geluid weer terug in haar schulp kroop, niets wilde en zich terugtrok, soms dagenlang. Er was echter één ding verandert, ik wist in dit soort situaties nu precies hoe ik moest handelen en dat is Fenna serieus nemen, kijken naar haar houding, naar haar signalen en behoeften, aanvoelen wat er nodig is, mijn verantwoordelijkheid als “Bewuste leider” nemen en vooral weer terug naar de basis en dat is rust en veiligheid creëen en vertrouwen blijven houden.
Mooi is het dan om te zien dat ze zich na een spannende situatie steeds sneller herstelde. En zo zijn we nu bijna anderhalf jaar verder, het (zelf) vertrouwen van Fenna groeit nog iedere dag, ze ontpopt zich als een lieve, vrolijke, stabiele hond, en wat zijn we dol en trots op haar!
Ik ben nog steeds dankbaar dat Ingrid op mijn pad is gekomen en dat dit traject Fenna en ons gezin zoveel heeft gebracht. En nee… dit traject stopt niet na de laatste les, het is een voortdurend proces, het blijft iedere keer weer een uitdaging om te kijken naar Fenna en vooral ook naar mijn eigen rol en houding.
Ik zou iedereen aanraden die voornemens is een hond uit het buitenland te adopteren dit traject te volgen en niet alleen een hond uit het buitenland, alle honden met hun eigenaren zouden zoveel moois uit de onderlinge relatie kunnen halen met dit fantastische traject “Bewust leiderschap”.
Dankjewel Ingrid voor je fantastische hulp en begeleiding.
Bernadette & Fenna
