Happy kwam hier logeren. Ik vind het belangrijk dat een hond allereerst veiligheid ervaart in zijn omgeving. Dat is de basis. Daarna een volgende stap. Met Happy was één van die stappen het ontmoeten van vreemde honden. Hij kan dat spannend vinden. Hij uit dit door erg hard te blaffen, te trekken en een onverwachtse zwieper naar de andere hond te maken. Hier in het dorp hadden we al een paar keer honden gezien. Dat ging eigenlijk wel goed. Wel zat er dan een afstand van zo’n 8 meter tussen Happy en de andere hond. Dit was in deze situaties een afstand waarop Happy het goed aankon.
Ik had afgesproken met Adrie en haar 2 honden. Zij oefent graag met het ontmoeten van honden. Belco vindt andere, nieuwe honden namelijk ook altijd heel spannend. Mooie kans dit. Ik ga even terug naar dat moment. We spreken af op een bospad. Ik heb Loeki en Rakker bewust niet meegenomen, zodat ik alle aandacht heb voor Happy en we dit samen beleven. Ik neem Happy uit de auto en ga alvast lopen. Adrie stapt daarna uit haar auto en volgt ons met haar 2 honden op gepaste afstand. We spreken af dat ik steeds zeg wat ik zie en ook haar aangeef wat te doen in de ontmoeting.
Ik loop voorop en merk weinig aan Happy. We laten de honden snuffelen waar ze willen en houden steeds voldoende afstand van elkaar. Ik vraag Adrie dichterbij te komen. Dit gaat heel geleidelijk, niet te snel. Happy lijkt het normaal te vinden dat ze daar loopt en ook haar honden, Belco en Angel, lopen ontspannen met Adrie mee. Dan vraag ik haar ons te passeren op een plek waar ruimte is. Nu gaan wij achter hen lopen, zodat Happy de geuren van Belco en Angel op kan snuiven. Ook dit verloopt kalm. Na ongeveer 10 minuten lopen we naast elkaar. Met zo’n 2 meter tussen ons in. Ik heb Happy links lopen (aan de buitenkant), zodat ik nog als buffertje fungeer. Belco en Angel lopen rechts van mij, daarnaast Adrie. We zijn in beweging, dat helpt wel. Ze zijn hierdoor meer op ons gericht.
Dus tijd om ergens stil te gaan staan. En dan kijken wat ze met die nieuwe situatie doen. Wel zorg ik er voor dat ik zo sta dat de wind onze kant op is (geuren). Ik laat Happy op dat moment geheel zelfstandig zijn stapjes nemen. Ik ben achter hem en hij krijgt de ruimte om te gaan ontdekken. Opeens zien we Happy heel bewust reuk opnemen, hij focust ook meer op de honden van Adrie. Nu is het belangrijk dat ik goed oplet wat er bij hem gebeurt en hem te begeleiden als de spanning eventueel oploopt. Ik kan dat bijvoorbeeld doen door samen met hem een stapje terug te doen, hem even aanraken en daarmee laten weten dat ik er ben, zodat hij mijn veiligheid ervaart.
En het gaat zo mooi…. Terwijl wij rustig aanwezig zijn geven we de honden de ruimte om te onderzoeken. En ja, Happy kan het aan, hij ruikt in de lucht, neemt de geur op en kijkt weg. En ook Belco en Angel geven dit kalmerende signaal, kijken weg, geven aan dat er geen bedreiging is.
Het wordt al wat donker. Happy gaat zelfs zitten, met de rug iets naar hun toe. Nog meer signalen. Dit is vertrouwen, samen doen, je veilig voelen. En wow, er is echt vertrouwen want ik kan hem zelfs even ‘los’ laten en deze foto nemen (ok, net niet helemaal scherp).
