Bij mij mogen de honden geheel vrijblijvend op de bank, naar eigen keuze. Happy mag bij zijn mens niet vrijblijvend op de bank. Hij is hier eerder geweest, samen met zijn mens en heeft toen al ontdekt dat je hier op de bank kunt kruipen als je dat wilt. Leuk genoeg doet hij dat niet zomaar. De eerste dag is hij dan ook niet op de bank geweest, terwijl Rakker en Loeki voluit liggen te ronken op de bank, in het zonnetje :).
De tweede dag, terwijl Happy voor me stond, nodigde ik hem uit om op de bank bij me te komen. Hij nam een soort van kikkersprong, en lag naast me. Vol spanning, afwachtend wat ik ging doen. Dit was voor mij een duidelijk signaal om NIETS te doen. Jij mag hier zijn Happy, ik verwacht niets van je. Ik heb dat letterlijk ook gezegd tegen hem. Ik heb hem niet aangeraakt, ik ben zelfs iets van hem af geschoven om hem duidelijk te maken dat hij daar mag zijn, dat het veilig is. Hij kon zich iets ontspannen en koos er zelf voor na 10 minuten ergens anders te gaan liggen.
De volgende dag stond hij weer voor me en gaf ik aan dat hij op de bank kon komen. Ik klopte naast me en hij sprong er al met iets meer vreugde op en vleide zich neer. Hij nam meer dan de helft van de bank in beslag. Zijn kop lag op 15 cm afstand van mij. Ik heb hem niet aangeraakt. We waren samen op de bank, vanuit vertrouwen en veiligheid.
De derde dag sprong hij naast me op de bank, vleide zich neer en lag met zijn kop tegen mijn been. Ik heb mijn hand op hem gelegd en hij heeft anderhalf uur volledig ontspannen naast me gelegen. Ik kon hem na een half uur ook overal aaien, zelfs zijn voorpoten (waar hij veel moeite heeft om daar aangeraakt te worden) kon ik zacht aaien. Alles in beheersing, mijn bewegingen waren ingegeven door aanvoelen. Niet door wat mijn gedachtes wilden, maar wat HIJ kon hebben. En vanaf dat moment is de verbinding nog hechter geworden tussen ons…
