“Ja maar ik vind het zo sneu dat hij niet los kan lopen, lekker rennen. Hij heeft dat zo nodig?!”
Ik hoor het erg vaak. Ik kan me ook voorstellen dat mensen dit zo ervaren. Je ziet andere honden vrij en blij rennen en jouw hond kan niet los. Je gunt het jouw hond ook zo erg. Je hebt eerder een hond gehad die ‘gewoon’ los kon. Dat ben je gewend. In jouw gedachten had je een beeld van samen lekker wandelen met je hond, hij lekker los. En nu kan dat niet. Je bent zelfs een beetje bang geworden. Dat jouw hond een andere hond zal bezeren. Achter een jogger aan zal gaan. Een fietser in zijn broekspijp grijpt. De wei inschiet en achter de schapen aangaat. Opeens schrikt en van je wegrent.
Het lijkt soms ook of er een oordeel op zit. Dat als jij je hond niet los kunt laten, je geen goede baas zou zijn. De hond luistert immers niet eens naar je? Nou ik kan je geruststellen, dat slaat nergens op.
Stel je hebt een kruising Podenco, die door jachtinstinct gewoon niet los kan (of je bent hem kwijt). Of je hebt een hond die buiten erg bang is, schrikachtig. Of een hond die ‘aan’ gaat buiten, op alle prikkels reageert. Dan help je jouw hond alleen maar door hem aangelijnd te hebben.
De lijn is een verbindingsmiddel. Dit maakt je meteen bewust van de intentie van jouw lijnvoering. Die is in mijn beleving altijd: om je hond te beschermen en te helpen. Met de hond aan de lijn lopen begint met SAMEN: SAMEN lopen, SAMEN ontdekken, SAMEN met een situatie omgaan. Je ervaart dan heel direct wanneer er geen contact meer mogelijk is, waar je elkaar kwijtraakt. Waar je hond als het ware alleen maar aan het handelen is om met de situatie om te gaan. Uit zijn lijf, in zijn bolletje. Reagerend op de omgeving, niet op jou. Een zichtbaar opgewonden standje of zichtbaar angstig.
De lijn helpt. De lijn geeft begrenzing, kaders. De lijn maakt jou bewust van verbinding, samenwerking. Waar schiet je hond eruit? Wat is nodig om meer contact te kunnen krijgen? Je kunt jouw hond met de lijn heel mooi begeleiden, zodat hij vanuit innerlijke rust en vertrouwen gaat reageren in plaats van direct vanuit angst instinctief te handelen.
Hoe lang de lijn mag of moet zijn, hangt van de hond af. Bij een lijn van 5 meter kun je de hond op rustige stukken en waar je goed overzicht hebt alle ruimte geven om te ontdekken en te snuffelen. Maar soms is een 1,5 meter lijn beter, omdat de hond met de gegeven ruimte nog niet eens goed overweg kan.
JB is nu 10 maanden hier en hij heeft al die tijd nodig gehad om te ontdekken wat het is om samen te lopen, ook in contact te zijn met mij. Hij heeft al die tijd aan de lange lijn gelopen. In het begin draaide het in zijn wereldje alleen om hem. Hij deed, handelde, had totaal niet door wat ik bedoelde. Had geen rust om mij te kunnen begrijpen. Ik bleef grenzen zacht aangeven, soms strenger, gaf hem ruimte waar kon, vroeg niet veel, wilde dat hij zelf vanuit innerlijke rust kon reageren. Elke vraag aan hem was in het begin ook te veel. Hij raakte snel geïrriteerd, stond niet open voor samenwerking. Dit vraagt tijd. Veel tijd. En geduld. Elke keer rustig aangeven wat echt niet kan en wat gewenst is. Nu plukken we heel voorzichtig wat vruchtjes.
Is het erg dat hij niet los kon? Nee. Het is prima voor hem. Hij werd rustiger. Ik zie dat aan de lijn lopen hem veiligheid biedt. De wereld was een beetje groot en veel voor hem. Hij ging ervaren dat er nog iemand was die dingen kan regelen en dat hij niet op alles hoeft te reageren. Hij kon stapje voor stapje steeds beter omgaan met voor hem moeilijke situaties.
Hij mag nu op overzichtelijke stukken los. Binnen 15 minuten is hij dan vaak opgefokt, mag ik hem weer iets afremmen. Dat gaat goed. Ik merk dat als hij los is hij uiteraard veel meer rent, maar minder snuffelt. Dat hij Loeki veel vaker uitdaagt tot racegedrag en dat ze al snel over elkaar heen tuimelen. Ik bescherm hem dan ook door hem weer even aan de lijn te doen. Waartegen? Tegen te veel opwinding, tegen ‘uitspattingen’ die hij zou doen als hij langer losloopt. Vergeet niet dat leuke opwinding (keihard rennen) ook adrenaline vrijmaakt in het lijf, wat bij honden die daar gevoelig voor zijn snel een ‘over de top’ effect kan geven. Voordat hij daarin belandt is het aan mij om hem weer in bescherming te nemen en dit te voorkomen, zodat hij niet de fout in kan schieten.
Is hij moeier na een half uur los rennen? Nee. Aan de lange lijn snuffelt hij veel meer, ontdekt hij veel meer. Dat gaat allemaal rustiger. Als hij losloopt heeft hij explosies van energie. Dat zet zich vast in zijn lijfje, waardoor hij ’s avonds eerder weer actief is, omdat hij nog wat ‘hoger’ in zijn energie zit. Na een wandeling aan de lange lijn is hij moeier en meer voldaan.
Los of vast? Het enige wat van belang is: bouw eerst de band met je hond op. Leer elkaar kennen, ga je hond begrijpen. Wat is moeilijk voor hem, waar is hij bang voor, wat maakt hem erg opgewonden en wat gebeurt er dan met hem? Pas als je een vertrouwensrelatie hebt opgebouwd, zou je je hond los kunnen laten. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.
En soms kan een hond gewoon niet los en dat is ook helemaal ok voor de hond.
